Het opgooien van een munt is een van de meest gebruikelijke manieren waarop mensen hun toevlucht nemen als ze een geschil moeten oplossen of gewoon een keuze moeten maken voor een bepaalde oplossing.
De essentie van de methode ligt in het feit dat de munt in de regel twee verschillende kanten heeft en het opgooiproces eindigt met de munt die op een van hen terechtkomt. De deelnemer aan het dispuut, die voorspelde welke kant van de munt na het vallen bovenaan zal liggen, wordt de winnaar.
Geschiedenis van het opgooien van munten
Dankzij het onderzoek van historici werd bekend dat het opgooien van munten al in het oude Rome werd beoefend. De inwoners van het Romeinse rijk speelden een spel waarvan de naam Navia aut caput uit het Latijn is vertaald als "Schip of Hoofd". De essentie van het spel was om de winnaar te identificeren, die raadde op welke kant de opgegooide munt zou vallen: de keerzijde, versierd met de afbeelding van een schip, of de voorzijde, waarop het hoofd van de keizer pronkte.
Maar wat bleek, de oude Grieken waren ook dol op een soortgelijk spel. Het verschil was dat in Hellas in plaats van munten schelpen werden gegooid, waarvan een van de zijkanten was ingesmeerd met hars. Het spel heette Ostra Kinda en de zijkanten van de schaal werden geassocieerd met een van de tijden van de dag - dag of nacht (in het Grieks - nux kai hemera).
Later werd het spel, bekend bij de inwoners van het oude Griekenland, overgenomen door de Britten. Eeuwenlang was in Engeland een spel genaamd Cross and pile populair, waarbij een munt de lucht in vloog nadat hij deze met de rand van een andere munt had geraakt. De deelnemers keken naar het proces en probeerden te raden welke kant van de medaille bovenaan zou komen te staan.
Eeuwenlang was er in het VK veel vraag naar een spel genaamd Cross and pile. Het principe van het spel was hetzelfde: de ene munt werd met de rand tegen de andere geslagen, de eerste sprong in de lucht en de speler raadde aan welke kant hij zou landen. Aan één kant van de munt werd een kruis geslagen (vandaar de naam van het spel). Interesse in het opgooien van een munt verdwijnt ook niet in het moderne Groot-Brittannië - de mechanica van het spel is ongewijzigd gebleven, alleen de naam is veranderd. Over het algemeen hebben mensen uit verschillende delen van de wereld er een regel van gemaakt om dit beroep een naam te geven in overeenstemming met wat op de munten is afgebeeld. Dus tegenwoordig noemen de Britten het spel Heads or tails, letterlijk - de kop of staart, die wordt geassocieerd met de afbeelding op de achterkant van de Engelse tienpence-munt van een heraldische leeuw die zijn voorpoot en staart opheft.
Dit principe blijft onveranderd in het populaire Russische spel Orlyanka, oftewel adelaar en staarten. Deze naam van het spel in Rusland verscheen vanwege de adelaar afgebeeld op de voorzijde van de munt. Wat betreft de term "staarten", het is gebruikelijk dat Russen dit woord gebruiken om te verwijzen naar de zijde van de munt met de aanduiding van de denominatie.
Het opgooien van een munt heeft ook Australië bereikt, dat is afgesloten van de rest van de landen, hoewel ze hier een regel hebben gemaakt om niet één, maar twee halve stuivers op te werpen.
Interessante feiten
Het opgooien van een munt is zo gewoon geworden dat u een aanzienlijk aantal interessante feiten kunt vinden die verband houden met deze actie.
- De burgemeestersverkiezing in de Filippijnse stad San Teodoro (Mindoro Oriental) liep vast na een tweede ronde waarin beide kandidaten een gelijk percentage van de stemmen wonnen. Om een definitief besluit te nemen over de benoeming van het hoofd van de gemeente, werd besloten een muntje op te werpen. Het meest interessante is dat de resultaten van de verkiezingen zowel door de deelnemers zelf als door de kiezers van San Teodoro als eerlijk en legaal werden erkend.
- Wie graag een beslissing neemt door een munt op te gooien, heeft zijn eigen feestdag. Het wordt gevierd op 8 februari, en dat is precies wat het heet - Coin Toss Day. De mensen die deze feestdag hebben uitgevonden, geloven dat het opgooien van een munt meer is dan alleen amusement. Ze hebben vertrouwen in de onmiskenbare noodlottigheid van dit ritueel.
- In de Canadese stad Toronto was er een zaak waarbij de kant van de munt besliste welke organisatie een aanbesteding zou winnen om een lijn te schilderen op 1.605 kilometer stadsstraten.
- Het lot van de uitzending van de finale van de Australian Football League in 2007 was vooraf bepaald en hing af van welke kant van de medaille viel. Bij het geschil waren twee eeuwige concurrenten betrokken: de tv-zenders Seven en Ten. "Tien" gewonnen!
- Lokale en nationale verkiezingen in het Verenigd Koninkrijk maken besluitvormingsmethoden mogelijk, zoals het trekken van een rietje, het trekken van de hoogste kaart van de stapel of het traditioneel opgooien van een munt in het geval van een gelijkspel.
- Er is een verwaarloosbare kans dat een munt op de rand belandt nadat deze is gevallen. Het is zeer schaars (1 kans op 6000), maar theoretisch is dit mogelijk.
In de loop der jaren is het opgooien van een munt veranderd van een eenvoudig amusement in de meest betrouwbare en onpartijdige manier om een beslissing te nemen. Dit is te wijten aan het feit dat correct gooien, onder bepaalde controle, vervalsingen vrijwel elimineert en een echt onafhankelijk resultaat geeft.
