برگرداندن سکه

پرتاب کردن سکه یکی از متداول‌ترین روش‌هایی است که افراد در مواقعی که نیاز به حل اختلاف دارند یا به سادگی به نفع یک راه‌حل خاص انتخاب می‌کنند، به آن متوسل می‌شوند.

ماهیت روش در این واقعیت نهفته است که سکه، به عنوان یک قاعده، دو روی متفاوت دارد و فرآیند پرتاب با فرود سکه روی یکی از آنها به پایان می رسد. شرکت‌کننده در مناقشه که پیش‌بینی کرده بود بعد از افتادن سکه روی کدام سمت قرار می‌گیرد، برنده خواهد بود.

تاریخچه پرتاب سکه

به لطف تحقیقات مورخان، مشخص شد که پرتاب سکه قبلاً در روم باستان انجام می شده است. ساکنان امپراتوری روم یک بازی انجام دادند که نام آن Navia aut caput از لاتین به عنوان "کشتی یا سر" ترجمه شده است. ماهیت بازی شناسایی برنده بود، کسی که حدس می‌زد سکه پرتاب شده در کدام سمت فرود می‌آید: پشتی که با تصویر یک کشتی تزئین شده بود، یا پشتی که سر امپراتور روی آن خودنمایی می‌کرد.

اما، همانطور که معلوم شد، یونانیان باستان نیز بازی مشابهی را دوست داشتند. تفاوت آن این بود که در هلاس به جای سکه، پوسته هایی می انداختند که یک طرف آن را با رزین آغشته می کردند. این بازی Ostra Kinda نام داشت و دو طرف پوسته با یکی از اوقات روز - روز یا شب (به یونانی - nux kai hemera) مرتبط بود.

بعداً، این بازی که ساکنان یونان باستان آن را می‌شناختند، توسط بریتانیایی‌ها پذیرفته شد. برای قرن ها، بازی به نام Cross and pile در انگلستان رایج بود که در آن یک سکه پس از برخورد با لبه سکه دیگری به هوا پرواز می کرد. شرکت‌کنندگان این فرآیند را تماشا کردند و سعی کردند حدس بزنند کدام روی سکه روی آن قرار دارد.

برای قرن‌ها در بریتانیا، بازی به نام Cross and pile مورد تقاضا بود. اصل بازی یکسان بود: یک سکه با لبه سکه دیگری برخورد می‌کرد، سکه اول به هوا می‌پرید و بازیکن حدس می‌زد که در کدام سمت فرود آید. یک صلیب در یک روی سکه ضرب شده بود (از این رو نام بازی). علاقه به پرتاب سکه در بریتانیای مدرن نیز از بین نمی رود - مکانیک بازی بدون تغییر باقی مانده است، فقط نام آن تغییر کرده است. به طور کلی، مردم از نقاط مختلف جهان نام گذاری این شغل را مطابق با آنچه روی سکه ها ترسیم شده است، یک قانون کرده اند. بنابراین، امروزه بریتانیایی ها این بازی را به معنای واقعی کلمه Heads or tails می نامند - سر یا دم، که با تصویر روی پشت سکه انگلیسی ده پنی شیر هرالدیک همراه است که پنجه و دم جلویی خود را بالا می برد.

این اصل در بازی محبوب روسی Orlyanka یا Eagle and Tails بدون تغییر باقی می ماند. این نام بازی در روسیه به دلیل وجود عقابی است که روی پشت سکه به تصویر کشیده شده است. در مورد اصطلاح "دم"، مرسوم است که روس ها از این کلمه برای اشاره به روی سکه با نام گذاری آن استفاده می کنند.

پرتاب یک سکه به استرالیا نیز رسیده است، که با بقیه کشورها قطع شده است، اگرچه در اینجا قانون را تعیین کردند که نه یک، بلکه دو سکه نیم پنی پرتاب کنند.

حقایق جالب

پرتاب کردن یک سکه به قدری عادی شده است که می توانید تعداد قابل توجهی از حقایق جالب مربوط به این عمل را بیابید.

انتخابات شهردار در شهر سان تئودورو فیلیپین (میندورو شرقی) پس از دور دوم که در آن هر دو نامزد درصد برابری از آرا را به دست آوردند، متوقف شد. برای تصمیم گیری نهایی در خصوص انتصاب سرپرست شهرداری، قرار شد سکه ای بزنند. جالب ترین چیز این است که نتایج انتخابات هم توسط خود شرکت کنندگان و هم از سوی رای دهندگان سن تئودورو منصفانه و قانونی شناخته شد.
کسانی که دوست دارند با پرتاب سکه تصمیم بگیرند، تعطیلات خودشان را دارند. این جشن در 8 فوریه برگزار می شود و دقیقاً به آن می گویند - روز پرتاب سکه. افرادی که این تعطیلات را اختراع کردند معتقدند که پرتاب سکه چیزی فراتر از سرگرمی است. آنها به سرنوشت انکارناپذیر این آیین اطمینان دارند.
در شهر تورنتو کانادا، موردی وجود داشت که روی سکه تصمیم می گرفت کدام سازمان برنده مناقصه نقاشی خطی در 1605 کیلومتر از خیابان های شهر باشد.
سرنوشت پخش فینال لیگ فوتبال استرالیا در سال 2007 از قبل تعیین شده بود و بستگی به این داشت که کدام روی سکه بیفتد. این اختلاف شامل دو رقیب ابدی - کانال های تلویزیونی هفت و ده بود. "ده" برد!
انتخابات محلی و ملی در بریتانیا روش‌های تصمیم‌گیری مانند کشیدن نی، کشیدن بالاترین کارت از روی عرشه یا به طور سنتی برگرداندن سکه در صورت تساوی در صورت تساوی امکان پذیر است.
احتمال ناچیزی وجود دارد که یک سکه پس از رها شدن روی لبه خود فرود آید. بسیار کم است (1 شانس در 6000)، اما از نظر تئوری این امکان پذیر است.

در طول سال‌های عمر خود، ورق زدن سکه از یک سرگرمی ساده به مطمئن‌ترین و بی‌طرف‌ترین روش تصمیم‌گیری تبدیل شده است. این به این دلیل است که، تحت کنترل خاصی، پرتاب صحیح عملاً جعل ها را حذف می کند و یک نتیجه واقعاً مستقل می دهد.

مکانیک پرتاب سکه بسیار ساده است. رایج ترین روش سنتی است: یک سکه پرتاب می شود و چندین چرخش در فضا انجام می شود. سپس سکه یا روی زمین می افتد یا توسط فردی که آن را پرتاب می کند گرفتار می شود و با نمایش نتیجه به پشت دست می افتد. منافع چه کسی با طرف مقابل نشان داده می شود، و چه کسی با طرف مقابل نشان داده می شود، بلافاصله قبل از خود پرتاب مورد بحث قرار می گیرد.

نمونه های پرتاب سکه

دامنه کاربرد این فرآیند هیچ محدودیتی ندارد، اما اغلب در شرایط زیر با پرتاب سکه مواجه می‌شویم.

بازی ها

Ostra Kinda یونان باستان، رومی Navia aut caput، روسی "Orlyanka" و انگلیسی Heads or tails - همه این بازی ها یک اصل مشترک دارند و در تفاوت های جزئی متفاوت هستند. اما، ماهیت بازی از این‌جا تغییر نمی‌کند: بازیکن یا روی سکه را که بعد از افتادن روی آن قرار می‌گیرد حدس می‌زند یا اشتباه می‌کند.

سهام

وقتی سود پولی به سود بازی اضافه می‌شود، فرآیند پرتاب سکه به یک بازی شانسی معمولی تبدیل می‌شود که در آن نتیجه می‌تواند برای بازیکن غنی‌سازی مالی یا از دست دادن پول باشد.

یک نمونه از این ارتقاء، بازی استرالیایی Two-up (Swy) است. ماهیت آن در این واقعیت نهفته است که شرکت کنندگان در بازی و بینندگان آن روی ترکیب های خاصی شرط بندی می کنند. سپس، بازیکن تخته‌ای با سکه‌هایی می‌گیرد که در موقعیت‌های مخالف قرار دارند، سپس آن‌ها را به سمت بالا پرتاب می‌کند تا زمانی که هر دو سکه با «عقاب‌ها» روی تخته بیفتند. اگر نتیجه پرتاب دو "دم" باشد، بازیکن تخته را به بازیکن بعدی می دهد. اعمال بازیکنان، رعایت قوانین و سایر ویژگی‌های بازی توسط یک داور ویژه کنترل می‌شود.

شرط بندی

افراد تمایل به مشاجره و شرط بندی دارند. یکی از ابزارهای چنین اقداماتی اغلب پرتاب سکه است - ساده ترین و عینی ترین راه برای حل تقریباً هر اختلافی به صورت دوستانه.

لات

در بسیاری از ورزش‌ها، به‌ویژه ورزش‌های بازی، باید مشخص شود که کدام تیم بازی را آغاز می‌کند. برای حل این موضوع از ساده ترین و اثبات شده ترین روش استفاده می کنند - پرتاب لات، یعنی پرتاب یک سکه. به هر تیم یک طرف اختصاص داده می شود که در صورت بروز آن، حق شروع بازی را پیدا می کند.

قابل توجه است که فرود موفقیت آمیز یک سکه می تواند به طور قابل توجهی شانس یک تیم را برای برنده شدن در بازی افزایش دهد.

تحلیل عاطفی

زیگموند فروید، روانکاو معروف اتریشی، پیشنهاد کرد که معنای مهم پرتاب سکه در خود نتیجه نیست، بلکه در ارزیابی احساس ما نسبت به آن است.

فروید استدلال کرد که ما نباید کورکورانه آنچه را که سکه به ما نشان می دهد دنبال کنیم، اما مهم است که به احساساتی که هنگام دریافت نتیجه در ما ایجاد می شود توجه کنیم. آیا ما شادی را تجربه کرده ایم؟ احساس ناامیدی می کنید؟ این به ما امکان می دهد نگرش واقعی خود را نسبت به موضوع اختلاف ارزیابی کنیم. چنین تحلیلی به فرد کمک می کند تا تنها تصمیم درست را بدون الزام به دنبال کردن نتیجه پرتاب سکه بگیرد.

نمونه های زندگی واقعی

مواردی وجود دارد که پرتاب سکه نه تنها بر یک رویداد محلی تأثیر گذاشت، بلکه مسیر بعدی تاریخ را تعیین کرد.

اولین پرواز

برادران معروف هوانوردی ویلبر و ارویل رایت از یک سکه استفاده کردند تا تصمیم بگیرند که کدام یک از آنها اولین کسی باشد که با هواپیمای طراحی شده خود به هوا برود. شانس در پرتاب سکه با ویلبر رایت همراه بود، اما این اتفاق افتاد که پرواز او در 14 دسامبر 1903 به شکست تبدیل شد - خلبان با یک میله شنی برخورد کرد.

هواپیما تعمیر شد و سه روز بعد، برادر دوم، اورویل رایت، از تلاش او استفاده کرد. این بار پرواز انجام شد و 17 دسامبر 1903 روزی بود که مردی برای اولین بار با هواپیما به هوا رفت.

تولد نام شهر پورتلند

سرنوشت نام شهر پورتلند در اورگان واقعاً توسط سکه رقم خورد. بنابراین، آسا لاوجوی و فرانسیس پتیگرو، بومیان نیوانگلند، حق پیدا کردن نامی برای یک قطعه 640 هکتاری را تعیین کردند. از هر سه پرتاب دو تا برای فرانسیس خوش شانس بود، او تصمیم گرفت نام شهر آینده را به نام شهر خود، پورتلند، مین، نامگذاری کند.

قابل توجه است که سکه مسی ضرب شده در سال 1835، که به نقطه عطفی برای پورتلند تبدیل شد، هنوز در موزه تاریخی اورگان نگهداری می شود و نام نمادین پنی پورتلند را یدک می کشد.

هر یک از ما می‌توانیم مطمئن شویم که پرتاب سکه در فرهنگ تقریباً همه ملت‌های تمدن ما جا افتاده است. شاید تقریباً هر فردی که در سیاره ما زندگی می کند، با تکیه بر اراده سکه ای که به هوا پرتاب می شود، تصمیمی گرفته باشد.

{$ subpageListHide ? ('Show' | translate) : ('Hide' | translate) $}